บันทึกที่หนึ่ง

ถ้าจะอ่านกันข้ามๆ ไปเร็วๆ ล่ะก็ ขออภัยจริงๆ นะครับ บันทึกชุดนี้คงไม่ใช่อะไรอย่างนั้นที่คุณๆ จะทำได้ เพราะมันจะเสียอรรถรสโดยสิ้นเชิง

ท่านควรจะล้างหัวให้เกลี้ยง หลับตาลง สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด แล้วผ่อนมันออกมาช้าๆ สัก 2-3 ครั้งแล้วจึงค่อยเริ่มต้นอ่าน

อ่านทำไมครับ ให้หลับตา แล้วหายใจช้าๆ

ขอบคุณ


คุณทำถูกต้องแล้ว สมกับที่ผมได้ผ่านแต่ละช่วงแต่ละตอนของชีวิตอย่างใจหายใจคว่ำ แล้วรอดตายมานั่งเขียนให้คุณๆ ได้อ่านกัน

เป็นไงครับ การขึ้นต้นบันทึกของผม พอจะเร้าใจไหมครับ ถ้ายัง เอาใหม่

คุณเคยขึ้นโรงขึ้นศาล เคยทะเลาะกับคนบนท้องถนน เคยแหกปากขอความช่วยเหลือในห้าง จนผู้จัดการธนาคารวิ่งออกมาปิดประตู เคยไปนอนในคุก เคยมีเรื่องกับนักเลงอาวุธครบมือ เคยโดนขู่ฆ่า เคยมีเรื่องกับคนที่เรียกตัวเองว่าเป็นนักกฎหมาย เครื่องมีเรื่องกับพวกวางโต หรืออีกเยอะแยะมากมาย หรือไม่

พอจะสะกิดอะไรขึ้นมาบ้างหรือยังครับ ผมรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันทีเลยนะครับ แค่เกริ่นนะเนี่ย

เขาเรียกว่า พวกลักษณ์เจ็ดครับ
ลักษณ์เจ็ด นักผจญภัยครับ
ถ้าจะเรียกให้เต็มๆ ก็ นายตะวัน พรหมเดชะ นักผจญภัย อั๊ยยะ

มันก็อาจจะมีเส้นบางๆ กั้นระหว่างคำว่า "บ้าแบบไร้สติ" อยู่บ้างนะครับ แต่มันจำเป็นครับ ไม่งั้นจะไม่ถือเป็นนักผจญภัยที่สมบูรณ์แบบ

ฉะนั้นต่อไปนี้ ก็คงจะนำเสนอเรื่องที่มันตื่นเต้นๆๆๆๆๆๆๆๆ เร้าใจๆๆๆๆๆๆๆๆ เสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย ทั้งแบบฉลาดและโง่ๆ และแน่นอน การเปิดไปหาประสบการณ์ใหม่ๆ ที่ผมยังไม่เคยลอง และเก็บกดมานานแล้ว

เตรียมตัวมาล้อมวงฟังผมโม้กันได้เลยนะครับ

อย่าท้ิงกันไปไหนนะครับ

ขอบคุณครับล่วงหน้า

ตะวัน พรหมเดชะ